Weerstanden en racefietsen

Omdat niet iedereen dezelfde eisen stelt aan zijn of haar fiets zal de ene fiets de andere niet zijn, zodat er, wanneer het op de uitvoering en de samenstelling van de individuele racefiets aankomt, ook op dit terrein zeer grote verschillen te vinden zullen zijn. Echter....

Wanneer het niveau van de berijder in de uitoefening van deze tak van sport zal toenemen en de prestaties steeds beter zullen worden, zal het zo zijn, dat het samenspel van berijder en het materiaal steeds meer geoptimaliseerd dient te worden. Dan zullen toch de finesses, te weten de verwerkte materialen, waar vaak toch wel een aardig prijskaartje aan zal hangen, onvermijdelijk in beeld komen, om te zien waar nog (meer) winst uit te halen valt. We zullen ons hier vooral focussen op dit aspect, zodat een ieder die steeds beter wil gaan presteren op de racefiets, dit eventueel als verbeterstrategie voor ogen kan houden, immers: een ieder wil als het even kan toch harder en makkelijker rijden dan zijn fietsmaat of (op het andere uiterste!) zijn concurrent.




Basis racefiets

Voor het gemak gaan we er wel even vanuit, dat aan de basis voor het racefietsen is voldaan: We hebben het dan over de juiste fiets: is de framemaat de juiste, en zijn er voldoende mogelijkheden voor de afstelling van het zadel en het stuur. Immers, je kunt met de aanschaf van een fiets met een wat kleiner frame in de problemen komen met de armlengte, die benodigd is voor de reikwijdte naar het stuur: Deze afstand zal dan vaak te kort zijn. Uiteraard kan andersom hetzelfde gelden: Met een te groot frame zul je veelal armlengte te kort komen!...én dat fiets natuurlijk écht niet... enzovoorts enzovoorts. We vermelden het op deze plaats ook nog maar eens: De maat van een fietsframe wordt bepaald door de afstand te meten in centimeters (of inches) vanaf het hart van de trapas, langs de zitbuis tot aan de bovenkant van deze buis, dus daar waar de zadelpen in het frame verdwijnt.

Waar dan, voor wat betreft de fiets, nog de nodige winst behaald zou kunnen worden wanneer het over het verminderen van weerstand gaat, is in de materialen.


Frames

Naast het gegeven dat er een ruime sortering aan frames voor het segment racefietsen op de markt is, zijn er op dit terrein diverse aanpassingen mogelijk en worden er ook fietsframes geconstrueerd, die bijvoorbeeld speciaal voor klimwerk worden ontworpen. Voor het rijden van tijdritten worden vaak ook kosten nog moeite gespaard, zodat ook hiervoor speciale frames worden ontworpen. We hebben het dan over het algemeen wel over het topsegment en dus impliciet over een topniveau qua fietsprestaties, wat slechts voor weinigen zal zijn weggelegd, maar waar natuurlijk, mede afhankelijk van de portemonnaie, door een ieder naar gestreefd kan worden. Maar dit even terzijde, daar immers uitzonderingen nog altijd de bekende regel bevestigen.


Framekeuze

Wat wél weer voor velen zal zijn weggelegd is het maken van een keuze uit het materiaal waaruit het frame wordt opgetrokken. Wanneer we het frame beschouwen als de basis van de fiets, kunnen we stellen dat, afhankelijk van de materiaalkeuze voor het frame, de gedragingen van de fiets voor een groot deel hierdoor worden bepaald. Er kan uit verschillende materialen een keuze worden gemaakt: Carbon, staal, aluminium én.... titanium. Hoewel titanium tot het keuzepakket behoort, wordt de keus hiervoor door de prijs behoorlijk beperkt: Het is de duurste van de vier. Qua prijs volgen vervolgens carbon, alumnium en de goedkoopste is staal. Het draait hier natuurlijk om gewichtbesparing, want waar het echt om gaat in dit verhaal is: Weerstand.



Hoewel in de volgorde: titanium, aluminium en carbon, het materiaal voor de keuze van een frame tot een (afnemende) gewichtsbesparing zal leiden, is, naast het gegeven dat elk van deze materialen zijn voor-en nadelen kent, de ontwikkeling op het gebied van stalen frames in een zodanige stroomversnelling geraakt, dat de gewichtsvoordelen ten opzichte van de eerder genoemde materialen bijna weggevallen zijn.

De stalen frames die met behulp van de laatste technieken zijn ontwikkeld, hebben door de ingenieuze opbouw een enorme inhaalslag gemaakt qua gewicht op de overige materialen, zonder afbreuk te doen aan de voordelen van het stalen frame. Stalen frames maken dus vooral op het gebied van gewicht een inhaalslag, zijn sterk, voor alle omstandigheden geschikt en makkelijk te repareren. Nadelen.....? Ja, ze kunnen gaan roesten, maar ze zijn ook weer makkelijk(er) te spuiten....

Een aluminium frame is nog steeds iets lichter dan een stalen frame, maar wel zwakker, hoewel het voor praktisch alle omstandigheden geschikt is. De schokabsorptie van aluminium is geringer dan van de andere drie materialen en de levensduur is beperkter, temeer daar dit materiaal slecht te repareren is.

Carbon is zonder twijfel het sterkste van de vier materialen, maar is na titanium wel het duurste materiaal. Een verder nadeel van carbon is, dat op ongelijkmatige ondergronden, zoals we die kennen van bijvoorbeeld de Belgische kasseien, de verticale schokverwerking op het frame als slecht kan worden omschreven. Een carbonframe is echter uitermate geschikt voor klimwerk (gewicht!) en het rijden op wegen die weinig oneffenheden kennen, sterk en licht.